سار و صنوبر

سهم من از آفرینش درخت صنوبری ست
‫که ساری در میان شاخه هایش لانه دارد.
‫ آن سار هر روز پیش از طلوع ، آواز غمناکی می خواند
‫که ساز روزانه سار است و صنوبر.
‫ او پر می کشد با باد جنوب به جستجوی قوت.
‫برای جوجکانی که ندارند.
‫و به آغوش می پرورد صنوبر جوجکانی را که نیستند،عاشقانه به انتظار.
‫و باز می گردد شامگاهان سار,
‫با راز هایی از آبنوس و ارغوان و سپیدار.
‫که آواز فردای آنهاست.
..
آن درخت صنوبر عاشق منم
‫و تو آن سار آواز خوان،
‫و جوجکانی که نبوده‌اند و نیستند, آوازمان.